Aan de slag!

Goed nieuws! Ik heb een baan. Sinds half juli werk ik voor Kidswereld. Ik heb een functie als coördinator naschoolse activiteiten en drie middagen op de BSO als pedagogisch medewerker. In totaal 18 uur. Het liefst zou ik uiteraard wat meer uren werken, maar het is een goed begin. En vanuit deze situatie is het ook veel prettiger solliciteren. Daarbij heb ik het gevoel dat er wel kansen voor me liggen bij Kidswereld. Ik ben deze week ook officieel op de BSO begonnen en ik vind het echt heel erg leuk. Een uitdaging ook. Heerlijk om weer aan het werk te zijn.

Maar ook wennen natuurlijk. Zeker omdat ik zo veel te doen had de afgelopen tijd ;-)

Ik ben heel erg trots op hoe ik mijn werkloosheid heb doorstaan en hoe ik het heb aangepakt. Deze baan heb ik mede te danken aan mijn netwerkactiviteiten. Netwerken en sociale media zijn ontzettend belangrijk bij het vinden van een baan, dat blijkt wel! Nu ga ik ondertussen gewoon door met solliciteren, daar ben ik inmiddels een echte pro in! En ik ga ontzettend mijn best doen bij Kidswereld, want wie weet wat er allemaal nog mogelijk is...

Bovendien heb ik nog voldoende tijd voor alle vrijwilligerswerk, cursussen en hobby's! En dat is ook heel erg fijn. Binnenkort ga ik starten met de coaching van een van de leerlingen die zich hebben aangemeld bij coach4you! Ik kijk ernaar uit.

Ook ga ik aan de slag met de koffie-bijeenkomsten voor werkzoekenden in Uithoorn e.o.

En uiteraard ben ik nog steeds lekker aan het knutselen. Ik heb een oud tafeltje dat ik van mijn vader had gekregen, omgetoverd tot ons eigen Glastonbury-tafeltje! En ik ben bezig met een vloerkleed van oude t-shirts! Lekker aan het upcyclen dus!

Elk nadeel heeft z'n voordeel

Ze liggen erop en ik ben blij! Afgelopen vrijdag zijn ze geplaatst en we hebben al heel wat stroom opgewekt. Uiteraard was het in februari een tegenvaller dat ons dak niet in orde bleek te zijn. Maar nu is dat allemaal weer gerepareerd en doen onze 12 zonnepanelen hun werk prima. 

Zoals ik al eerder heb verteld, heb ik, toen bleek dat ik een ontslagvergoeding zou krijgen, op internet gezocht naar tips wat te doen met deze vergoeding. Sparen levert tegenwoordig niks meer op. En ergens op een site vond ik het advies eens naar zonnepanelen te kijken. Zo gezegd, zo gedaan. Er bleek een prima inkoopactie te zijn in Noord-Holland. En nu een half jaar later liggen ze op ons dak. Dat is alvast 1 droom die is uitgekomen. En wat er ook gebeurt, wij hebben de aankomende 25 jaar stroom! Natuurlijk is het geen leuke situatie geweest met mijn vorige werkgever, maar ik ben heel blij dat ik dit met een deel van mijn ontslagvergoeding heb kunnen doen. En zo heeft een negatieve gebeurtenis in je leven soms toch een positief gevolg. 

Ik zie de toekomst zonnig tegemoet ;-)

Twijfels

Oké oké ik ben en blijf altijd positief! En ik geef het ook niet zomaar op hoor! Maar ook ik heb zo nu en dan mijn twijfels. Waarom lukt het nou niet? Waarom word ik het nu weer net niet? 

Toen ik in januari in de WW. terechtkwam, had ik het idee dat ik voor mijn vakantie wel een baan gevonden zou hebben. Parttime, fulltime, tijdelijk, in mijn eigen vakgebied, net daarbuiten, het maakt me eigenlijk niet uit. Ik solliciteer me suf. Maar over een paar weken ga ik op vakantie en die baan lijkt toch nog niet in zicht. En ook ik begin me daar toch vervelend over te voelen. Natuurlijk heb ik nog even de tijd en hoef ik me geen zorgen te maken. Je bent nog jong, de boel trekt wel weer aan, je doet  toch je best, allemaal veelgehoorde uitspraken. En dat is ook allemaal zo. Maar de afwijzingen gaan toch ook wel z'n tol eisen. Ik trek het me niet persoonlijk aan hoor. Maar wanneer je een leuk en goed gesprek hebt gehad en je de functie wel ziet zitten, dan verheug je je toch op een positief telefoontje. En dan komt dat telefoontje en maakt je hart een sprongetje......en dan ben je het toch niet geworden. Die teleurstelling is toch wel vervelend. 

En ik weet zeker dat anderen hier ook last van hebben. Nu wil ik deze energie toch positief gaan inzetten. Door deze twijfels heb ik nog meer behoefte gekregen aan contact met andere werkzoekenden. Ik zie op Twitter nog steeds veel langskomen over walk&talks, koffieochtenden en netwerkbijeenkomsten voor werkzoekenden. Maar hier in de buurt gebeurt volgens mij nog steeds niks. Ik heb ook geïnformeerd bij enkele organisaties, maar er lijken geen plannen te zijn voor hier in de buurt. Ik ga hier dus mee aan de slag. Wie weet wat daar nog uit gaat komen. 

Ook fijn is dat coach4you aardig van de grond begint te komen. We hebben al leerlingen en coaches. We zijn nu bezig met intakegesprekken en gaan voor de zomervakantie proberen koppels te maken! Dat voelt goed! En ik ga zelf ook een tiener coachen. Daar kijk ik echt naar uit! 

Ik heb wel twijfels over de richting die ik op wil. Wil ik verder in mijn eigen vak? Wil ik iets heel anders gaan doen? En wat wil ik dan? Ik heb zoveel interesses en vaardigheden. Ik wil en kan van alles een beetje. Maar vindt daar maar eens een baan in ;-) Ondertussen ben ik me ook in van alles aan het ontwikkelen: coaching (voor coach4you), politiek, wijnen, zelfstandig ondernemen, gezonde voeding, de Franse taal, yoga en meditatie. Mijn droom blijft een eigen zaak. Ik zou zo graag voor mezelf willen beginnen. Een eigen café/winkel met mooie en verantwoorde producten. Maar ook een plek waar mensen en spullen een tweede kans krijgen. Waar jonge mensen, die niet aan de bak komen, aan de slag kunnen, dingen kunnen leren en zo hun kansen op de arbeidsmarkt vergroten. Waar mensen met goede en duurzame ideeën een plek vinden. Waar mensen geïnspireerd worden. 

Maar het heeft geen haast. Je hoort van zoveel nieuwe ondernemers dat ze het niet redden. Ik ga het goed en gedegen aanpakken. Klein beginnen en langzaam groeien. Ik blijf praten over mijn droom. Uiteindelijk gaat hij uitkomen! Daar twijfel ik dan weer niet over!

Meer socialisen

De afgelopen tijd ben ik toch te weinig bezig geweest met sociale media, zeker in het kader van het werk zoeken. Ik heb mijn LinkedIn en Twitter nauwelijks gebruikt. Ik lees wel alles, maar post zelf nauwelijks iets. En dat terwijl ik toch weet hoe belangrijk het is. Je hoeft maar een website te openen over het zoeken naar werk en de sociale media komt ter sprake. Toch blijf ik het moeilijk vinden me via die wegen te profileren. Er is zoveel informatie, je wordt er elke dag echt mee overspoeld. Alleen het filteren daarvan al en alles lezen wat je interessant vindt, kost je een halve dag. En wat doe je er dan zelf mee? Ik retweet wel eens iets, plaats posts van mijn blog, maar zelf echt interessante dingen tweeten of op mijn LinkedIn of Facebook posten vind ik toch lastiger. Wat kan ik nou bijdragen aan al die informatie? 

Maar ik heb me nu voorgenomen het socialisen weer op te pakken. Natuurlijk heb ik leuke en interessante dingen te melden. 

Ik heb onlangs bijvoorbeeld een geweldige training gevolgd over het coachen van tieners. Deze training werd georganiseerd door stichting Coach4you en is bedoeld voor nieuwe coaches die bij coach4you aan de slag gaan. De training gaat uit van coachen vanuit presentie als grondhouding. Wat betekent dat je er vooral echt bent voor de leerling die je gaat coachen. Dat je luistert en de leerling accepteert zoals hij of zij is. De presentiebenadering gaat er verder van uit dat:

Ieder mens zijn eigen kijk heeft op de werkelijkheid

Elk gedrag een positieve intentie heeft

Elke keuze de beste keuze is in die situatie en op dat moment

De respons van de ander het effect is van jouw communicatie

Verder heb ik meegenomen uit de training dat het proces minstens zo belangrijk is als het uiteindelijke doel. 

En ik denk dat dit voor alles geldt. Het uiteindelijk doel is natuurlijk het vinden van een nieuwe baan. En ik ben uiteraard erg blij dat er in Nederland een vangnet is en dat ik me op dit moment geen zorgen hoef te maken over het betalen van mijn hypotheek. Maar het hele proces naar een nieuwe baan toe, is minstens zo belangrijk. Ik heb de afgelopen maanden zoveel geleerd en ik ben echt sterker geworden. Sollicitatiecommissies hebben hun eigen kijk op de vacature en het functieprofiel en in hoeverre ik daarin zou passen. Zij willen graag de juiste persoon aannemen en vinden het ook vervelend om mensen af te moeten wijzen. Ook hebben zij niks te maken met alle voorgaande afwijzingen. Zij maken op dat moment de juiste keuze in die situatie! En bij elke afwijzing krijg ik altijd complimenten voor de gespreksvoering, mijn enthousiasme en professionaliteit en mijn brief en CV. Dus blijkbaar zit het met de communicatie ook wel oké. 

Best iets om te delen toch?! Toch zou ik ook in real-life ervaringen willen delen met bijvoorbeeld ander werkzoekenden. Echt socialisen dus! Ik zie dat er in heel Nederland activiteiten worden georganiseerd op dit gebied. In Uithoorn alleen nauwelijks. Dat is eigenlijk wel jammer. Misschien kan ik daar zelf wel wat in betekenen?.... Zo maar eens de sociale media op en eens even rondvragen! 

Oh ja, ik heb vandaag ook heerlijke suikervrije, botervrije, lactosevrije koekjes zonder witte bloem gebakken. Wil je het recept? Ik ben te bereiken via alle sociale media kanalen ;-)

Bijna, heb je dus niks aan!

Een nieuwe baan lijkt nu echt steeds dichterbij. Ik heb het idee dat er weer wat meer vacatures zijn waarop ik kan reageren. En door alle activiteiten die ik doe voor DUS! en coach4you breidt mijn netwerk steeds verder uit. De afgelopen tijd heb ik ook een aantal zeer leuke sollicitatiegesprekken gevoerd. Ook voor een functie waar ik eigenlijk wel echt mijn zinnen op had gezet. Voorafgaand aan het gesprek moest ik nog even wachten tot de kandidaat voor mij klaar was. Na afloop van haar gesprek sprak ik haar nog even op de gang. Uit dit gesprek bleek dat zij deze functie tot een jaar geleden al had gedaan en nu weer terug wilde keren. En ik was me er sterk van bewust dat ik voor de functie misschien niet helemaal de juiste ervaring had. Ik stapte dus wat onzeker het gesprek in. Ik besloot in het gesprek zoveel mogelijk mezelf te zijn. Want als dat niet goed genoeg is, dan pas ik niet bij de baan en de baan niet bij mij. Uiteindelijk werd het een leuk gesprek en voelde ik me na afloop een stuk beter. Toch verwachtte ik niet dat ik de baan zou krijgen, al hoopte ik het natuurlijk wel. Er waren 10 kandidaten uitgenodigd uit zo'n 200 brieven, dus dat deed me ook al goed. Maar 10 is wel veel....

Een paar dagen later werd ik gebeld en zoals ik had verwacht was ik het niet geworden. Maar ze wilden me wel complimenteren op het verloop van het gesprek. Ze konden me geen tips geven hoe ik het een volgende keer beter zou kunnen doen. Ze hadden gekozen voor een man (paste ook beter in het team) met meer dan 10 jaar gerichte ervaring. Ik was het wel bijna geworden. 

Natuurlijk vond ik het jammer. Maar ik was het bijna geworden! Ik was daar eigenlijk al heel tevreden over en het telefoongesprek was ook niet vervelend. Mensen om me heen riepen echter alleen maar: "ja bijna, daar heb je dus niks aan". Zij leken het vervelender te vinden dan ik. Maar als je nou wordt afgewezen op het feit dat er iemand anders is met veel meer ervaring? En je gesprek ondanks je onzekerheid toch zo goed is verlopen? Blijkbaar was dit niet de baan voor mij. Zoiets gebeurt niet voor niks. Er ligt een leuke functie voor mij in het verschiet, dat weet ik zeker. Ik ben weer een ervaring rijker, heb mijn netwerk weer verbreed en ben tevreden. Wat wil je nou nog meer? 

"Ja een BAAN!" hoor ik iedereen om me heen alweer roepen........

Werkeloos, maar druk druk druk!

Nou zeg, ik heb het nog nooit zo druk gehad! En ik vind het heerlijk! 

Ondertussen heb ik mijn eerste wijncursus met succes afgerond en heb ik ook een certificaat op zak van een basis barista cursus. Het werk voor DUS! gaat ook maar door, zeker nu de verkiezingen eraan komen. Vandaag viel de kandidatenlijst in de bus en het was toch wel even een momentje om mijn naam daar ook op te zien staan. Coach4you vraagt ook behoorlijk wat tijd, maar is vooral erg leuk om te doen. Op 14 maart doe ik mee aan een intervisietraining van coach4you. En zo blijf ik lekker bezig.

Laatst nog een gesprek gevoerd met mijn vader over het feit dat de overheid vrijwilligerswerk voor mensen met een uitkering verplicht wil maken. Het klinkt erg redelijk, maar zal naar mijn idee niet werken. Mensen ergens toe dwingen werkt nooit positief. Wat zal het gevolg zijn van het feit dat mensen nu vrijwilligerswerk moeten doen waar ze geen zin in hebben? Wie zullen daar de dupe van zijn? Juist, de doelgroepen, cliënten, patiënten en anderen die afhankelijk zijn van vrijwilligers. Ik doe vrijwilligerswerk uit eigen keus. Het geeft me een goed gevoel, het houd me bezig, verkleint m'n afstand tot de arbeidsmarkt, vergroot mijn kans op werk. Kortom alleen maar voordelen. En dat is wat men moet gaan stimuleren! Probeer mensen op een positieve manier te motiveren, want dwang werkt alleen maar demotiverend. Geef werkzoekenden ook de ruimte om zich te ontwikkelen. Er is op het moment gewoon bijna geen werk. Ik solliciteer me suf, heb af en toe een gesprek, maar word vooral veel afgewezen. Ik wil cursussen volgen om me op andere vlakken te ontwikkelen. Misschien kan ik straks wel aan de slag als barista of open ik een eigen zaakje! Ik heb daar gelukkig zelf het budget voor, maar wat nou als je dat niet hebt? En je moet ook nog verplicht vrijwilligerswerk gaan doen? 

Laat de zon maar schijnen

Nu ben ik dan officieel werkeloos. Mijn ww is gelukkig goedgekeurd, over m'n hypotheek hoef ik me dus geen zorgen te maken. Het lijkt er ook op dat de visie op mensen met een uitkering toch een beetje veranderd is. Ik voelde me behoorlijk schuldig over het feit dat ik nu in de ww zit. Maar ik heb de afgelopen weken alleen maar gehoord: je hebt er toch voor gewerkt en je kunt er niks aan doen dat er geen banen zijn. Dus nu zie ik deze uitkering maar gewoon als een kadootje! 

Aan een uitkering zitten verplichtingen. Een van de verplichtingen is 4 keer per maand een sollicitatie activiteit ondernemen. 4 keer? Ik onderneem elke dag wel een sollicitatie activiteit! Ik wil gewoon een baan!

Ik zit er wel echt steeds meer over na te denken om voor mezelf te beginnen. Ik ben begonnen aan een wijncursus en ga ook nog een barista opleiding volgen. Ook zou ik nog wel een opleiding willen doen voor startende ondernemers. Mezelf ontwikkelen kan nooit kwaad. En een eigen zaak is altijd een droom geweest.

Een droom die ik in ieder geval heb kunnen waarmaken, is het aanschaffen van zonnepanelen. Ik heb een ontslagvergoeding gekregen en we hadden nog wat spaargeld. Na een onderzoek naar wat je het beste met je spaargeld kunt doen, kwam ik ook het advies tegen om in zonnepanelen te investeren. Daar heb ik me direct in verdiept en daardoor kwam ik terecht bij samen zonne-energie, een grote gezamenlijke inkoopactie in Noord-Holland. Gelukkig zag Dirk het ook zitten en daarna is het eigenlijk heel snel gegaan. Over 1,5 week worden er 12 panelen op ons dak gemonteerd! En nu is er een speciale regeling om de btw terug te krijgen. Je wordt dan ondernemer, want je gaat energie leveren. Dus eigenlijk is de droom om voor mezelf te beginnen, ook al een klein beetje uitgekomen ;-) 

Laat de zon maar schijnen!!