In het reïntegratietraject 2e spoor, dat werd betaald door mijn werkgever, werd ik begeleid door een jobcoach in het zoeken naar werk. Nu ik hersteld ben en er voor mij geen plek meer is bij mijn werkgever, hebben we een punt moeten zetten achter de samenwerking. Dat betekent ook dat ik nu verder moet zonder jobcoach. Gelukkig heb ik erg veel van haar geleerd en heb ik nu genoeg kennis en kunde om zelfstandig mijn zoektocht naar een nieuwe baan voort te zetten. Dat ik hersteld ben, betekent ook dat ik nu voorzichtig weer in mijn eigen vakgebied aan het solliciteren ben. En dat valt niet tegen.
Inmiddels heb ik ook al wat gesprekken gehad en wat voelt het goed om uit 80 brieven gekozen te worden! Dat geeft weer een hoop zelfvertrouwen. Het geeft me ook weer energie om naar vacatures te zoeken en te solliciteren. Ook als ik eigenlijk twijfel aan mijn geschiktheid voor een functie. Gewoon doen en kijken waar het schip strandt. Dat geldt trouwens ook voor sollicitatiegesprekken. Ik heb hier dan ook totaal geen zenuwen meer voor. Ik denk maar zo: als ik echt geschikt ben voor een baan, moet ik in het gesprek gewoon zoveel mogelijk mezelf kunnen blijven. En tot nu toe zijn gesprekken vooral heel erg leuk en interessant geweest.
Wat ik me wel steeds meer afvraag is hoe mensen die niet met de computer, internet en social media overweg kunnen, zoeken naar werk? Zelfs solliciteren gaat bijna alleen nog maar via internet. Ik hoop dat instanties als het UWV deze mensen hier goed in bijstaan. Ik ben blij dat ik mijn weg goed weet te vinden en dat het me lukt bijna elke dag een sollicitatie de deur uit te doen.
Ik heb het gevoel dat mijn nieuwe baan steeds dichterbij komt!
No comments:
Post a Comment